ലൂത്ത് നബി
[ 10 - Aya Sections Listed ]
Surah No:7
Al-A'raaf
80 - 80
Surah No:11
Hud
77 - 83
നമ്മുടെ ദൂതന്മാര് (മലക്കുകള്) ലൂത്വിന്റെ അടുക്കല് ചെന്നപ്പോള് അവരുടെ കാര്യത്തില് അദ്ദേഹത്തിന് ദുഃഖം തോന്നുകയും അവരെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ട് അദ്ദേഹത്തിന് മനഃപ്രയാസമുണ്ടാവുകയും ചെയ്തു. ഇതൊരു വിഷമകരമായ ദിവസം തന്നെ എന്ന് അദ്ദേഹം പറയുകയും ചെയ്തു.(77)ലൂത്വിന്റെ ജനങ്ങള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിവന്നു. മുമ്പു തന്നെ അവര് ദുര്നടപ്പുകാരായിരുന്നു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, ഇതാ എന്റെ പെണ്മക്കള്. അവരാണ് നിങ്ങള്ക്ക് കൂടുതല് പരിശുദ്ധിയുള്ളവര്. (അവരെ നിങ്ങള്ക്ക് വിവാഹം കഴിക്കാമല്ലോ?) അതിനാല് നിങ്ങള് അല്ലാഹുവെ സൂക്ഷിക്കുകയും എന്റെ അതിഥികളുടെ കാര്യത്തില് എന്നെ അപമാനിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് വിവേകമുള്ള ഒരു പുരുഷനുമില്ലേ?(78)അവര് പറഞ്ഞു: നിന്റെ പെണ്മക്കളെ ഞങ്ങള്ക്ക് ആവശ്യമില്ലെന്ന് നിനക്ക് അറിവുണ്ടല്ലോ? തീര്ച്ചയായും നിനക്കറിയാം; ഞങ്ങള് എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന്.(79)അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എനിക്ക് നിങ്ങളെ തടയുവാന് ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്! അല്ലെങ്കില് ശക്തനായ ഒരു സഹായിയെ എനിക്ക് ആശ്രയിക്കാനുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്.(80)അവര് പറഞ്ഞു: ലൂത്വേ, തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ ദൂതന്മാരാണ്. അവര്ക്ക് (ജനങ്ങള്ക്ക്) നിന്റെ അടുത്തേക്കെത്താനാവില്ല. ആകയാല് നീ രാത്രിയില് നിന്നുള്ള ഒരു യാമത്തില് നിന്റെ കുടുംബത്തേയും കൊണ്ട് യാത്ര പുറപ്പെട്ട് കൊള്ളുക. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് നിന്ന് ഒരാളും തിരിഞ്ഞ് നോക്കരുത്. നിന്റെ ഭാര്യയൊഴികെ. തീര്ച്ചയായും അവര്ക്ക് (ജനങ്ങള്ക്ക്) വന്നുഭവിച്ച ശിക്ഷ അവള്ക്കും വന്നുഭവിക്കുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും അവര്ക്ക് നിശ്ചയിച്ച അവധി പ്രഭാതമാകുന്നു. പ്രഭാതം അടുത്ത് തന്നെയല്ലേ?(81)അങ്ങനെ നമ്മുടെ കല്പന വന്നപ്പോള് ആ രാജ്യത്തെ നാം കീഴ്മേല് മറിക്കുകയും, അട്ടിയട്ടിയായി ചൂളവെച്ച ഇഷ്ടികക്കല്ലുകള് നാം അവരുടെ മേല് വര്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.(82)നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ അടുക്കല് അടയാളം വെക്കപ്പെട്ടവയത്രെ (ആ കല്ലുകള്) അത് ഈ അക്രമികളില് നിന്ന് അകലെയല്ല.(83)
Surah No:15
Al-Hijr
60 - 74
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ഒഴികെ. തീര്ച്ചയായും അവള് ശിക്ഷയില് അകപ്പെടുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണെന്ന് ഞങ്ങള് കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നു.(60)അങ്ങനെ ലൂത്വിന്റെ കുടുംബത്തില് ആ ദൂതന്മാര് വന്നെത്തിയപ്പോള്.(61)അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് അപരിചിതരായ ആളുകളാണല്ലോ.(62)അവര് (ആ ദൂതന്മാരായ മലക്കുകള്) പറഞ്ഞു: അല്ല, ഏതൊരു (ശിക്ഷയുടെ) കാര്യത്തില് അവര് (ജനങ്ങള്) സംശയിച്ചിരുന്നുവോ അതും കൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള് താങ്കളുടെ അടുത്ത് വന്നിരിക്കുന്നത്.(63)യാഥാര്ത്ഥ്യവും കൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള് താങ്കളുടെ അടുത്ത് വന്നിരിക്കുന്നത്. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് സത്യം പറയുന്നവരാകുന്നു.(64)അതിനാല് താങ്കളുടെ കുടുംബത്തെയും കൊണ്ട് രാത്രിയില് അല്പസമയം ബാക്കിയുള്ളപ്പോള് യാത്രചെയ്ത് കൊള്ളുക. താങ്കള് അവരുടെ പിന്നാലെ അനുഗമിക്കുകയും ചെയ്യുക. നിങ്ങളില് ഒരാളും തിരിഞ്ഞ് നോക്കരുത്. നിങ്ങള് കല്പിക്കപ്പെടുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നടന്ന് പോയിക്കൊള്ളുക.(65)ആ കാര്യം, അതായത് പ്രഭാതമാകുന്നതോടെ ഇക്കൂട്ടരുടെ മുരടുതന്നെ മുറിച്ചുനീക്കപ്പെടുന്നതാണ് എന്ന കാര്യം നാം അദ്ദേഹത്തിന് (ലൂത്വ് നബിക്ക്) ഖണ്ഡിതമായി അറിയിച്ച് കൊടുത്തു.(66)രാജ്യക്കാര് സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു.(67)അദ്ദേഹം (ലൂത്വ്) പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഇവര് എന്റെ അതിഥികളാണ്. അതിനാല് നിങ്ങളെന്നെ വഷളാക്കരുത്.(68)നിങ്ങള് അല്ലാഹുവെ സൂക്ഷിക്കുകയും, എന്നെ അപമാനിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക.(69)അവര് പറഞ്ഞു: ലോകരുടെ കാര്യത്തില് (ഇടപെടുന്നതില്) നിന്നു നിന്നെ ഞങ്ങള് വിലക്കിയിട്ടില്ലേ?(70)അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഇതാ എന്റെ പെണ്മക്കള്. (അവരെ നിങ്ങള്ക്ക് വിവാഹം കഴിക്കാം.) നിങ്ങള്ക്ക് ചെയ്യാം എന്നുണ്ടെങ്കില്(71)നിന്റെ ജീവിതം തന്നെയാണ സത്യം തീര്ച്ചയായും അവര് അവരുടെ ലഹരിയില് വിഹരിക്കുകയായിരുന്നു.(72)അങ്ങനെ സൂര്യോദയത്തോടെ ആ ഘോരശബ്ദം അവരെ പിടികൂടി.(73)അങ്ങനെ ആ രാജ്യത്തെ നാം തലകീഴായി മറിക്കുകയും, ചുട്ടുപഴുത്ത ഇഷ്ടികക്കല്ലുകള് അവരുടെ മേല് നാം വര്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.(74)
Surah No:26
Ash-Shu'araa
160 - 175
ലൂത്വിന്റെ ജനത ദൈവദൂതന്മാരെ നിഷേധിച്ചു തള്ളി(160)അവരുടെ സഹോദരന് ലൂത്വ് അവരോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം: നിങ്ങള് സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുന്നില്ലേ?(161)തീര്ച്ചയായും ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് വിശ്വസ്തനായ ഒരു ദൂതനാകുന്നു(162)അതിനാല് നിങ്ങള് അല്ലാഹുവെ സൂക്ഷിക്കുകയും, എന്നെ അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുവിന്(163)ഇതിന്റെ പേരില് നിങ്ങളോട് ഞാന് യാതൊരു പ്രതിഫലവും ചോദിക്കുന്നില്ല എനിക്കുള്ള പ്രതിഫലം ലോകരക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് മാത്രമാകുന്നു(164)നിങ്ങള് ലോകരില് നിന്ന് ആണുങ്ങളുടെ അടുക്കല് ചെല്ലുകയാണോ?(165)നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവ് നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി സൃഷ്ടിച്ചു തന്നിട്ടുള്ള നിങ്ങളുടെ ഇണകളെ വിട്ടുകളയുകയുമാണോ? അല്ല, നിങ്ങള് അതിക്രമകാരികളായ ഒരു ജനത തന്നെ(166)അവര് പറഞ്ഞു: ലൂത്വേ, നീ (ഇതില്നിന്ന്) വിരമിച്ചില്ലെങ്കില് തീര്ച്ചയായും നീ (നാട്ടില്നിന്ന്) പുറത്താക്കപ്പെടുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കും(167)അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഞാന് നിങ്ങളുടെ പ്രവൃത്തിയെ വെറുക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലാകുന്നു(168)അദ്ദേഹം (പ്രാര്ത്ഥിച്ചു:) എന്റെ രക്ഷിതാവേ, എന്നെയും എന്റെ കുടുംബത്തേയും ഇവര് പ്രവര്ത്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതില് നിന്ന് നീ രക്ഷപ്പെടുത്തേണമേ(169)അപ്പോള് അദ്ദേഹത്തെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബത്തേയും മുഴുവന് നാം രക്ഷപ്പെടുത്തി(170)പിന്മാറി നിന്നവരില് ഒരു കിഴവി ഒഴികെ(171)പിന്നീട് മറ്റുള്ളവരെ നാം തകര്ത്തുകളഞ്ഞു(172)അവരുടെ മേല് നാം ഒരു തരം മഴ വര്ഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു താക്കീത് നല്കപ്പെട്ടവര്ക്ക് ലഭിച്ച ആ മഴ എത്ര മോശം!(173)തീര്ച്ചയായും അതില്(മനുഷ്യര്ക്ക്) ഒരു ദൃഷ്ടാന്തമുണ്ട് എന്നാല് അവരില് അധികപേരും വിശ്വസിക്കുന്നവരായില്ല(174)തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് തന്നെയാണ് പ്രതാപിയും കരുണാനിധിയും(175)
Surah No:27
An-Naml
54 - 57
ലൂത്വിനെയും (ഓര്ക്കുക.) അദ്ദേഹം തന്റെ ജനതയോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം: നിങ്ങള് കണ്ടറിഞ്ഞു കൊണ്ട് നീചവൃത്തി ചെയ്യുകയാണോ?(54)നിങ്ങള് കാമനിവൃത്തിക്കായി സ്ത്രീകളെ വിട്ട് പുരുഷന്മാരുടെ അടുക്കല് ചെല്ലുകയാണോ? അല്ല. നിങ്ങള് അവിവേകം കാണിക്കുന്ന ഒരു ജനതയാകുന്നു.(55)ലൂത്വിന്റെ അനുയായികളെ നിങ്ങളുടെ രാജ്യത്ത് നിന്നും പുറത്താക്കുക, അവര് ശുദ്ധിപാലിക്കുന്ന കുറെ ആളുകളാകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞത് മാത്രമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനതയുടെ മറുപടി.(56)അപ്പോള് അദ്ദേഹത്തെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആളുകളെയും നാം രക്ഷപ്പെടുത്തി; അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ഒഴികെ. പിന്മാറി നിന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ് നാം അവളെ കണക്കാക്കിയത്.(57)
Surah No:29
Al-Ankaboot
26 - 35
അപ്പോള് ലൂത്വ് അദ്ദേഹത്തില് വിശ്വസിച്ചു. അദ്ദേഹം (ഇബ്രാഹീം) പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഞാന് സ്വദേശം വെടിഞ്ഞ് എന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കലേക്ക് പോകുകയാണ്. തീര്ച്ചയായും അവനാകുന്നു പ്രതാപിയും യുക്തിമാനും.(26)അദ്ദേഹത്തിന് (പുത്രന്) ഇഷാഖിനെയും (പൌത്രന്) യഅ്ഖൂബിനെയും നാം പ്രദാനം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സന്തതിപരമ്പരയില് പ്രവാചകത്വവും വേദവും നാം നല്കുകയും ചെയ്തു. ഇഹലോകത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് നാം പ്രതിഫലം നല്കിയിട്ടുണ്ട്. പരലോകത്ത് തീര്ച്ചയായും അദ്ദേഹം സജ്ജനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കുകയും ചെയ്യും.(27)ലൂത്വിനെയും (ദൂതനായി അയച്ചു) തന്റെ ജനതയോട് അദ്ദേഹം ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം (ശ്രദ്ധേയമാകുന്നു:) തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് നീചകൃത്യമാണ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. നിങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് ലോകരില് ഒരാളും അതുചെയ്യുകയുണ്ടായിട്ടില്ല.(28)നിങ്ങള് കാമനിവൃത്തിക്കായി പുരുഷന്മാരുടെ അടുത്ത് ചെല്ലുകയും (പ്രകൃതിപരമായ) മാര്ഗം ലംഘിക്കുകയും നിങ്ങളുടെ സദസ്സില് വെച്ച് നിഷിദ്ധവൃത്തി ചെയ്യുകയുമാണോ? അപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനത മറുപടിയൊന്നും നല്കുകയുണ്ടായില്ല; നീ സത്യവാന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിലാണെങ്കില് ഞങ്ങള്ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷ നീ കൊണ്ടുവാ എന്ന് അവര് പറഞ്ഞതല്ലാതെ.(29)അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ രക്ഷിതാവേ, കുഴപ്പക്കാരായ ഈ ജനതക്കെതിരില് എന്നെ നീ സഹായിക്കണമേ.(30)നമ്മുടെ ദൂതന്മാര് ഇബ്രാഹീമിന്റെ അടുത്ത് സന്തോഷവാര്ത്തയും കൊണ്ട് ചെന്നപ്പോള് അവര് പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് ഈ നാട്ടുകാരെ നശിപ്പിക്കാന് പോകുന്നവരാകുന്നു. തീര്ച്ചയായും ഈ നാട്ടുകാര് അക്രമികളായിരിക്കുന്നു.(31)ഇബ്രാഹീം പറഞ്ഞു: ലൂത്വ് അവിടെ ഉണ്ടല്ലോ. അവര് (ദൂതന്മാര്) പറഞ്ഞു: അവിടെയുള്ളവരെപ്പറ്റി നമുക്ക് നല്ലവണ്ണം അറിയാം. അദ്ദേഹത്തെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബത്തെയും നാം രക്ഷപ്പെടുത്തുക തന്നെ ചെയ്യും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയൊഴികെ. അവള് ശിക്ഷയില് അകപ്പെടുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കുന്നു.(32)നമ്മുടെ ദൂതന്മാര് ലൂത്വിന്റെ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോള് അവരുടെ കാര്യത്തില് അദ്ദേഹം ദുഃഖിതനാകുകയും, അവരുടെ കാര്യത്തില് അദ്ദേഹത്തിന് മനഃപ്രയാസമുണ്ടാകുകയും ചെയ്തു. അവര് പറഞ്ഞു: താങ്കള് ഭയപ്പെടുകയോ ദുഃഖിക്കുകയോ വേണ്ട. തങ്കളെയും കുടുംബത്തെയും തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് രക്ഷപ്പെടുത്തുന്നതാണ്. താങ്കളുടെ ഭാര്യ ഒഴികെ. അവള് ശിക്ഷയില് അകപ്പെടുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കുന്നു.(33)ഈ നാട്ടുകാരുടെ മേല് അവര് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന അധര്മ്മത്തിന്റെ ഫലമായി ആകാശത്തു നിന്ന് ഞങ്ങള് ഒരു ശിക്ഷ ഇറക്കുന്നതാണ്.(34)തീര്ച്ചയായും അതില് ചിന്തിക്കുന്ന ആളുകള്ക്ക് വ്യക്തമായ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം നാം അവശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.(35)
Surah No:54
Al-Qamar
33 - 39
ലൂത്വിന്റെ ജനത താക്കീതുകളെ നിഷേധിച്ചു കളഞ്ഞു.(33)തീര്ച്ചയായും നാം അവരുടെ നേരെ ഒരു ചരല്കാറ്റ് അയച്ചു. ലൂത്വിന്റെ കുടുംബം അതില് നിന്ന് ഒഴിവായിരുന്നു. രാത്രിയുടെ അന്ത്യവേളയില് നാം അവരെ രക്ഷപ്പെടുത്തി.(34)നമ്മുടെ പക്കല് നിന്നുള്ള ഒരു അനുഗ്രഹമെന്ന നിലയില്. അപ്രകാരമാകുന്നു നന്ദികാണിച്ചവര്ക്ക് നാം പ്രതിഫലം നല്കുന്നത്.(35)നമ്മുടെ ശിക്ഷയെപറ്റി അദ്ദേഹം (ലൂത്വ്) അവര്ക്കു താക്കീത് നല്കുകയുണ്ടായി. അപ്പോള് അവര് താക്കീതുകള് സംശയിച്ച് തള്ളുകയാണ് ചെയ്തത്.(36)അദ്ദേഹത്തോട് (ലൂത്വിനോട്) അദ്ദേഹത്തിന്റെ അതിഥികളെ (ദുര്വൃത്തിക്കായി) വിട്ടുകൊടുക്കുവാനും അവര് ആവശ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി. അപ്പോള് അവരുടെ കണ്ണുകളെ നാം തുടച്ചുനീക്കി. എന്റെ ശിക്ഷയും എന്റെ താക്കീതുകളും നിങ്ങള് അനുഭവിച്ച് കൊള്ളുക (എന്ന് നാം അവരോട് പറഞ്ഞു.)(37)അതിരാവിലെ അവര്ക്ക് സുസ്ഥിരമായ ശിക്ഷ വന്നെത്തുക തന്നെ ചെയ്തു.(38)എന്റെ ശിക്ഷയും എന്റെ താക്കീതുകളും നിങ്ങള് അനുഭവിച്ചു കൊള്ളുക.(എന്ന് നാം അവരോട് പറഞ്ഞു.)(39)
Surah No:6
Al-An'aam
86 - 86